قرار بازداشت موقت چیست؟

صدور قرار بازداشت موقت، همیشه تابع شرایط سختی است که باید به دقت و درستی لحاظ شود و این شرایط ارتباط منطقی و خاصی با حذف یا احیای مجدد دادسراها ندارند؛ چرا که در هر حالت هرگاه قرینه‌ها و نشانه‌های موجود دلالت بر توجه اتهام به متهم کند. مطابق با ماده ۲۳۷ قانون آیین دادرسی کیفری اصلاحیه ۱۳۹۴/۳/۲۴: «صدور قرار بازداشت موقت جایز نیست، مگر در موارد جرایم زیر که دلائل و قرائن و امارات کافی بر توجه اتهام به متهم دلالت کند:

1. جرایمی که مجازات قانونی آنها سلب حیات، حبس ابد یا قطع عضو و جنایات عمدی علیه تمامیت جسمانی که میزان دیه، آنها ثلث دیه کامل یا بیش از آن است.
2. جرایم علیه امنیت داخلی و خارجی کشور که مجازات قانونی آنها درجه پنج و بالاتر است.
3. ایجاد مزاحمت و آزار و اذیت بانوان و اطفال و تظاهر، قدرت نمایی و ایجاد مزاحمت برای اشخاص که به وسیله چاقو یا هر نوع اسلحه انجام شود.
4. سرقت، کلاهبرداری، ارتشاء، اختلاس، خیانت در امانت، جعل یا استفاده از سند مجعول در صورتی که مشمول بند ب این ماده نباشد و متم دارای یک فقره سابقه محکومیت قطعی به علت ارتکاب هر یک از جرایک مذکور باشد.
5. همچنین ماده ۲۳۸ قانون مذکور وجود حداقل یکی از شرایط ذکر شده را برای صدور قرار بازداشت موقت لازم دانسته است؛ اول آنکه آزاد بودن متهم موجب از بین رفتن آثار و ادله جرم یا باعث تبانی با اداء شهادت امتناع کنند. دوم آنکه بیم فرار یا مخفی شدن متهم باشد و به طریق دیگر نتوان از آن جلوگیری کرد. سوم آنکه: آزاد بودن متهم مخل نظم عمومی، کوجب به خطر افتادن جان شاکی، شهود یا خانواده آنان و خود متهم باشد.

مشاوره حقوقی